Jeruzalem
In de eerste bijdrage over de hop liet ik weten dat ik ook in Israël een hop zag. zie Hop (I)Na afloop van mijn bezoek aan dit land
zocht ik informatie op over het voorkomen van de hop in het land van de Bijbel,
en ik kwam erachter dat de hop daar nota bene de nationale vogel is. Ter
gelegenheid van het zestigjarig bestaan
van de staat Israël is er in 2008 een verkiezing uitgeschreven, en de hop werd
gekozen met vijfendertig procent van de
stemmen.
Heel opvallend.
Uitgerekend een vogel die in de Bijbel bij de onreine dieren wordt genoemd werd
de nationale vogel van Israël. Dat de hop een smerige vogel is weten ze in Israël ook. Ze
noemen de vogel daar doekipat, wat ‘stronthaan’ schijnt te betekenen. Wat in
Nederland nog een bijnaam is, dat is in Israël dus de gangbare aanduiding van
deze vogel. Maar ondanks deze veelzeggende naam won hij de verkiezing met
afstand.
Er bestaat in Israël trouwens een legende die vertelt
hoe de hop aan zijn mooie kuif is gekomen;
Ooit maakte koning Salomo een vermoeiende tocht door de
woestijn, de zon brandde op zijn hoofd. Een zwerm hoppen – toen nog zonder kuif
– bracht hem verkoeling door boven zijn hoofd te gaan vliegen als een soort
levende parasol. De koning waardeerde
dit zeer en vroeg ze hoe ze beloond wilden worden. Na enig overleg besloten de
hoppen dat ze net zo'n mooie gouden kroon op hun hoofd wilden als de koning. En
zo gebeurde het.
Maar al snel bleek zo'n gouden kroon erg onhandig. Niet alleen was het zo lastig vliegen, ook werd er overal op ze gejaagd om het goud te kunnen bemachtigen. De hoppen gingen terug naar koning Salomo om het probleem voor te leggen. Wijs als hij was ruilde hij de kroon van echt goud in voor een prachtige goudkleurige verenkroon die de hop nu nog steeds draagt.
De hop spreekt in Israël dus tot de verbeelding en
trekt de aandacht. Ik vind het heel bijzonder dat uitgerekend deze vogel, die
ons als gelovigen zo treffend een spiegel voorhoudt, de nationale vogel is van
het land van de Bijbel. Ik ben haast geneigd om er de leiding van God in te
zien, of op zijn minst een knipoog. Laat deze vogel die even mooi als smerig is
ons juist daar maar blijven herinneren aan de dubbelheid van ons menselijk
bestaan.
Maar mijn gedachten gingen ook nog een andere kant op
toen ik hoorde dat de hop de nationale vogel is van Israël. Voor mij is Israël
als moderne natie ook een onreine beauty. Aan één kant is het indrukwekkend hoe
in zo korte tijd dit land tot bloei is gebracht. In een droog land met veel
woestijn kunnen nu miljoenen mensen wonen en ze hebben de beschikking over
voldoende water. Israël is koploper in de wereld als het gaat om
watertechnologie. Het heeft letterlijk de woestijn laten bloeien als een roos,
om woorden van de profeet Jesaja aan te halen.
Afgezien hiervan is Israël ook het volk van Gods eerste
liefde. Ik geloof dat ze nog steeds een bijzondere plek hebben in Gods hart.
Ook op deze manier is Israël de beauty onder de volken, een volk waar God zich
op een bijzondere manier tot verhoudt.
Maar het is niet allemaal goud dat er blinkt in de
moderne staat Israël. Er is internationaal veel kritiek op de manier waarop
Israël de rechten van de Palestijnen negeert. Naast de ruim zes miljoen Joden
wonen er bij elkaar ook ongeveer zes miljoen Palestijnen verdeeld over de
zogenaamde Palestijnse gebieden. De Palestijnen zijn een kansloos volk en velen
van hen leven in bittere armoede. Ze voelen zich bestolen door Israël. De
Gazastrook wordt wel de grootste openluchtgevangenis van de wereld genoemd. Het
aantal slachtoffers dat het Israëlische leger maakt onder Palestijnse burgers bij
zogenaamde vergeldingsacties is vele malen hoger dan het aantal slachtoffers
aan de kant van Israël door aanslagen en raketbeschietingen vanuit Gaza.
 |
| Arabische wijk in Jeruzalem |
Dit gebeurt in het land waar Jezus de vredestichters
zalig sprak en aan zachtmoedigen beloofde dat zij het land zullen beërven. Erg
dubbel allemaal. Maar ook van deze dubbelheid is de hop, de doekipat, voor mij
een verbeelding.
Ondertussen hoop ik dat er een moment komt waarop we
een ander Israël gaan zien. Een tijd waarin de naties zich kunnen vergapen aan
een vlinderachtig volk met prachtige kleuren en een jaloersmakende kuif. Een
tijd waarin Jeruzalem haar naam eer aan doet en werkelijk een stad van vrede
is. Laat de herinnering aan de vele oorlogen die daar zijn uitgevochten maar
vervagen doordat in alle kogelgaten in de oude stadsmuren paartjes hoppen tot
broeden komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten